Hvar liggur óvissan ?

Samtök Atvinnulífsins ályktuðu nýlega að eyða þyrfti óvissu sem fyrst og telja samþykkt á ríkisábyrgð vegna Icesave leiðina til þess.

En í hverju liggur óvissan?  Varla í því að samþykkja ríkisábyrgð á samningi þar sem áhættan er öll okkar megin.  Samþykkjum við Icesave samningin upphefst hin raunverulega óvissa.

• Munum við ná að selja einhverjar eignir Landsbankans?
• Munum við nokkuð fá fyrir þær?
• Þurfum við að standa í þeirri óvissu í 7 ár?
• Hvernig eigum við að borga vextina sem hlaðast upp á meðan þegar þar að kemur?
• Og höfuðstólinn?
• Hver verður hann?
• Munu ríkisstjórnir Breta og Hollendinga standa í vegi fyrir lagasetningum hér á landi?
• Munu þær ganga í eignir Íslands ef við stöndum ekki í skilum með einhver lán?
• Hvaða eignir?
• Hvað má og hvað má ekki?

 Óvissan hellist fyrst yfir okkur við samþykkt á ríkisábyrgð, ekki öfugt.  Við þurfum að standa í lappirnar og það gerum við með því að hafna ábyrgð á þessum óvissu samningi.

 Þó ég sé alfarið þeirrar skoðunar að svona mál sem greinilega lögfróðir menn eru ekki sammála um, svona eftir því hvar þeir standa í pólitík, eigi að fara fyrir dómstóla, þá held ég að þjóðin myndi sætta sig við samning sem hljóðaði upp á að Bretar og Hollendingar fengju eignir Landsbankans ytra og málið dautt.