Yfirlýsing vegna orða bæjarstjóra Garðabæjar og Álftaness á okkarval.is

Á okkarval.is kjósa bæjarstjórar Álftaness og Garðabæjar að gefa út yfirlýsingu um eftirgjöf kröfuhafa. Í yfirlýsingunni er ekki farið með rétt mál, enda sýna tölur úr skýrslu R3 annað.  Hið rétta er:

Samkvæmt skýrslu R3-ráðgjafar síðu 39 stendur eftirfarandi. “Samkomulag við lánastofnanir gera ráð fyrir um 32% lækkun lána. Höfuðstóll og eftirgjöf lánanna eru þannig; Arionbanki, Höfuðstóll 728,7 milljónir. Lækkun(eftirgjöf) 236,7. Lífeyrissjóðir 169,1 milljón. Lækkun (eftirgjöf) 54,8 milljónir.”

Þetta er margumtöluð niðurfelling skulda um 32%. Hins vegar er enginn annar kröfuhafi er að gefa eftir skuld eða fella niður kröfu. Í fyrrgreindri skýrslu kemur fram að Álftanesbær skuldar tæpa 6 milljarða og að kröfuhafar gefa eftir ofangreindar 300 milljónir. Eftirgjöf 300 milljóna af tæplega 6 milljarða skuld eru 5% niðurfelling skulda en alls ekki 32%. Þetta er hið rétta í málinu.

Á sömu síðu í skýrslunni kemur fram að samningur er gerður við Fasteign um að kaupa sundlaugina á 1,35 milljarð og greiða 204 milljónir að auki í vangreidda leigu, samtals 1.554 milljónir króna. Að auki er eignarhlutur Álftaness í Fasteign ehf afskrifaður um tæpar 400 milljónir. Samtals virðist því Álftanes greiða um 2 milljarða í peningum og eignum fyrir sundlaugina. Í stað þess fellur niður krafa Fasteignar að verðmæti 2,2 milljarðar niður og að auki fellur væntanlega niður skylda Fasteignar um að þjónusta og viðhalda sundlauginni framvegis. Hér er verið að bera saman staðgreiðslu á 2 milljörðum annars vegar og 2,2 milljarða framvirkri kröfu hins vegar. Sá sem hagnast á þessum samningi er Fasteign ehf.

Á síðu 39, 40 og 41 skýrslu R3-ráðgjafar eru þessar tölulegu staðreyndir sýndar í proforma ársreikningi og texta. Rétt skal vera rétt.

Jón Árni Bragason og Bragi Bragason

Hugmynd að lausn vegna skuldavanda heimilanna.

Fyrir rétt rúmu ári síðan setti ég fram lausn á skuldavanda heimilanna. Lausnina er að finna hér.

Síðan sett ég fram útskýringu á hvernig lausnin væri fjármögnuð og þá færslu er að finna hér.

Ég sendi þessa lausn og útskýringuna á alla þingmenn, forsetann, Kastljós, Ísland í dag, Spjallið með Sölva, Silfur Egils og Hagsmunasamtök Heimilanna.

Merkilegt nokk fékk ég svör frá nokkrum þingmönnum og öll frekar jákvæð.   Ekkert heyrðist síðan frá neinum öðrum.

Ég velti því fyrir mér hvort þingmenn skilji ekki lausnina eða hvort menn eru almenn bara svona hræddir við fjármagnið.   Þessa lausn ættu allavega hagfræðingar að skilja.

Þið megið gjarnan koma þessu á framfæri.  Ef lausnin er arfavitlaus eða óframkvæmanleg þá er ég alveg sáttur við að láta reka þetta ofan í mig.  Það hefur bara ekki verið gert.  :-)

Kveðja,

Jón Árni Bragason 

Vinstri Græn: Það er í lagi að hafna frumvarpi um Icesave. Það eru nú þegar lög í gildi.

Það þarf nauðsynlega að árétta við þingmenn Vinstri Grænna að það eru nú þegar lög í gildi varðandi fyrirvara vegna Icesave samkomulags.

Verði nýju frumvarpi vegna Icesave samkomulagsins hafnað þýðir það einfaldlega að lögin sem sett voru í haust gilda áfram.

Skilaboðin til Breta, Hollendinga, ESB og AGS verða  að Íslendingar séu tilbúnir til þess að ábyrgjast greiðslur samkvæmt Icesave samkomulagi innan þess lagaramma sem Alþingi setti í haust.

Það þýðir ekki að Íslendingar væru að neita að borga eða neita að standa við samkomulagið heldur einunigs að það verði gert innan ramma laga frá Alþingi.

Ég hvet þingmenn Vinstri Grænna til þess að láta ekki blekkjast enn einu sinni af hótunum Samfylkingarinnar og formanns ykkar um heimsendi. Það er búið að hóta heimsendi nokkrum sinnum án þess að af honum hafi orðið.

Hafnið nýju frumvarpi og segjum nóg komið af kúgunum kvartettsins, Hollendinga, Breta, ESB og AGS.

Drauma-forsætisráðherra Kolbrúnar Borgþórsdóttur.

Kolbrún Bergþórsdóttir tilbiðjandi Samfylkingarinnar og ESB skrifar í Morgunblaðið í gær sunnudag:

"Draumauppskrift að forsætisráðherra er sennilega einstaklingur með sterkan persónuleika, skáldgáfu og málsnilld, talandi nokkur tungumál reiprennandi, auk þess að vera annálaður húmoristi."

Er hún að biðja um Davíð aftur í embættið?

Ráðherrar undirbúa sig fyrir komandi kosningar.

Er ekki ljóst að nú eru ráðherrar ríkisstjórnarinnar búnir að gera sér grein fyrir því að kosningar eru á næsta leiti og að hver er sjálfum sér næstur og á atkvæðaveiðum. 

Árni Páll sem hefur ekki sést frekar en aðrir Samfylkingarmenn í 6 mánuði dúkkar allt í einu upp og slær sig til riddara með lausn fyrir heimilin sem hljómar vel en reynist bara vera lenging lána.

Össur  rífur kjaft  hjá Sameinuðu Þjóðunum og lætur það fréttast svo um munar.

Jóhanna hefur talað meira í liðinni viku en í allt sumar, beitir allt í einu gömlu hótunar verklagi, en er að segja sín síðustu orð í pólitík og er á útleið. 

Össur og Árni Páll berjast um hvor leiðir Samfylkinguna en líklegt að ISG fólk og gamli kvennalistinn láti í sér heyra. 

Það jaðrar við klofning hjá VG en spurning hvort náist sáttir.  Til þess þarf Steingrímur J. að sjá villur síns vegar. 

Ögmundur stendur upp og auglýsir sjálfan sig og fyrir hvað hann stendur innan VG.  Hann hefur komið vel út í augum Vinstri Grænna og fleiri með staðfestu. 

Svandís  Svavars hefur lítið borist á en uppgötvar allt í einu að í komandi kosningum þarf hennar nafn að vera í fjölmiðlum og hún að hafa gert eitthvað "vinstir grænt".  Þess vegna úrskurðaði hún nýlega um ógildingu umhverfismats suðurlínu.

Jón Bjarnason hefur nýlega margítrekað ESB andstöðu sína og þjóðerniskennd vegna landbúnaður og sjávarútvegs.

Takist Steingrími að halda þessari stjórn saman þá er það vegna þess að hann sjálfur þarf tíma til þess að ná fyrri stöðu meðal vinstri grænna.  Og svo vill hann alls ekki missa völdin. 

 

Langtímagróði bankanna.

Alveg er það merkilegt hvernig bankarnir reyna að telja fólki trú um að þeir séu tilbúnir til þess að taka á sig fjárhagslegan skell til þess að hjálpa fólki.  20% niðurfærsla höfuðstóls myntkörfulána og færsla yfir í óverðtryggð lán er í sjálfu sér glæpatilboð.  Ef lánið er raunverulega tengt erlendir mynt þá er bankinn einfaldlega að veðja á meiri styrkingu gengisins en 20% á næstu árum og mun þá hirða gróðann af sterkara gengið til lengri tíma.   Á meðan er lántakandinn settur á klafann með lán á svimandi háum vöxtum og blekkt með orðunum óverðtryggðum vöxtum.  Óverðtryggðir vextir í dag hljóta að vera slatti í poka eða rúmlega verðbólga ofan á stýrivexti.  Það væru þá 12% plús 10% eða um 22% vextir.  Er fólk ekki lagi í bönkunum?

 

Hér er margfalt betri lausn sem hentar öllum og hér er svo færsla sem útlistar hvernig við fjármögnum þessa leið.

 

Merkilegt nokk þá hef ég sent þetta á alla þingmenn, Seðlabankann, Silfur Egils,Hagsmunasamtök Heimilanna án þess að fá nokkur mótrök.  Reyndar hef ég einungis fengið góðar undirtektir en allir sem einhverju ráða forðast eins og heitan eldinn að ræða þessa lausn.  Af hverju?  Vegna þess að fjármálageirinn þyrfti að græða MINNA næstu þrjú árin.  Ekki tapa, bara græða MINNA. 

Líklega niðurfelling hjá fleiri bönkum

Hér er miklu miklu betri lausn.

Staðreyndin er sú með þessa lausn eins og annað frá þessari ríkisstjórn að fjármálageirinn á ekkert að taka á sig af þessum skell á heimilin; þau skulu borga hvað sem tautar eða raular á meðan fjármagnið er varið af krafti.  Samt var það nú fjármagnið sem kom okkur í þessa stöðu.

 Hér er margfalt betri lausn sem hentar öllum og hér er svo færsla sem útlistar hvernig við fjármögnum þessa leið.

Merkilegt nokk þá hef ég sent þetta á alla þingmenn, Seðlabankann, Silfur Egils, Hagsmunasamtök Heimilanna án þess að fá nokkur mótrök.  Reyndar hef ég einungis fengið góðar undirtektir en allir sem einhverju ráða forðast eins og heitan eldinn að ræða þessa lausn.  Af hverju?  Vegna þess að fjármálageirinn þyrfti að græða MINNA næstu þrjú árin.  Ekki tapa, bara græða MINNA.

 

Greiðslubyrði allra lána lækkuð

Er málfrelsi í landinu? Jafnvægi í miðlun?

Ég var spurður að því núna í morgun hvernig ég hefði farið að því að ná jafnvægi við lestur og áhorf fjölmiðla.  Ég hafði leitt að þessu hugann en ekki svarað sjálfum mér.  En ég gerði það núna.

 Þetta var vandkvæðum bundið. Ég horfði á RUV, fréttir Stöðvar 2, las Fréttablaðið og Morgunblaðið og spurði sjálfan mig: "Eru allir sömu skoðunar? Er allt í lagi með ríksstjórnina og vilja allir komast í ESB?. Er ég einn í heiminum?"

Samræður við fólk í kringum mig fullvissaði mig um að þessir fjölmiðlar væru alls ekki að koma skoðunum meirihlutans á framfæri. Það var frekar eins og þeir væru handbendi stjórnvalda og fjármagnsins, þeirra tveggja aðila sem standa saman vörð um hagsmuni fjármagnsins.

Mér leið skringilega og hugsaði: "Má ég þá ekki vera á annarri skoðun?" ... "Ætli ég megi segja það sem ég hugsa?" ... "Er málfrelsi í landinu?"

En núna síðustu daga létti mér. Jú, meira að segja Davíð Oddson fær að segja sína skoðun þó margir vilji þagga niður í honum.

Í þessu kristallast mín afstaða. Ekki að ég sé aðdáandi Davíðs heldur er ég aðdáandi málfrelsisins.   Þó ekki þess málfrelsis sem felst í nafnlausu níði á bloggum heldur heilbrigðum skoðanaskiptum undir nafni.

 

Tökum öll þátt og gefum öllum færi á að viðra sínar skoðanir. 

 

Hvernig fjármögnum við núll-vaxta lausnina fyrir heimilin?

Gefum okkur að af 1200 milljarða fasteignalánum heimilanna séum við að greiða 90 milljarða á ári í vexti. Það er það sem fjármálakerfið eða öllu heldur eigendur fasteignalána yrðu af árlega næstu 3 árin ef þjóðarsátt um núllvexti yrði gerð. (Sjá fyrri færslu hér)

Í Vaxtasjóðinn kæmu 30 milljarðar þar sem við skattleggjum sparnaðinn ( minni vaxtagreiðslur heimilanna ) um 33%. Greitt er af honum til eigenda fasteignalánanna. Í þessu tilfelli myndi ég greiða það allt saman inn í Íbúðalánasjóð. Þá standa eftir 60 milljarðar í tapaðar tekjur.

Lífeyrissjóðir, sem eru eign heimilanna, tækju á sig 36 milljarða af þeirri upphæð með því að fá 36 milljarða í lægri ávöxtun á eignir sínar árlega. Lífeyrissjóðirnir, sem eru eign okkar, eiga í dag um 1.800 milljarða. 1% ávöxtun eigna skilar því 18 milljörðum á ári. Því er einungis um það að ræða að Lífeyrirsjóðirnir, sem eru eign heimilanna, sætti sig við 2% lægri ávöxtun en ella væri á samningstíma. Rétt er að benda á í þessu sambandi að Lífeyrissjóðirnir, sem eru eign okkar, töpuðu um 200 milljörðum á síðasta ári og þeir hurfu í fjármálakerfið og atvinnulífið. Þetta eru því smámunir einir og krefst eingöngu vandaðrar og áhættulausrar stýringu á eignum.

Eftir voru 60 milljarðar og Lífeyrissjóðirnir, sem eru eign heimilanna, tækju 36 milljarða og þá eru 24 milljarðar eftir.

Fjármálakerfið, sem er að mestum hluta í eign ríkisins, sem er í sameign okkar, er líklega um 4.000 milljarðar að stærð. Stór hluti rekstrarkerfisins byggir á þeim vaxtamun sem kerfið tekur sér. 1% vaxtamunur gefur til dæmis af sér um 40 milljarða á ársgrunni. Gefum okkur það að við ætlum fjármálakerfinu, sem er okkar sameign, að taka á sig 15 milljarða af þessum 24 milljörðum. Það þýðir að fjármálakerfið, sem er sameign okkar, þarf einungis að vinna með 0,4% minni vaxtamun en ella. Þessu er auðveldlega hægt að ná með betri rekstri og hagkvæmari einingum.

Þá eru eftir 9 milljarðar enn sem þarf að bæta úr. Það er einfalt. Gert er ráð fyrir því að greiða 9 milljarða árlega í vaxtabætur til heimilanna og svo var gert vegna tekjuársins 2008. Þau útgjöld ríksins falla niður vegna þess að heimilin hætta að borga vexti í 3 ár. Því eru þeir 9 milljarðar afskaplega einfaldlega fluttir yfir í Vaxtasjóðinn og úr honum greitt inn til Íbúðalánasjóðs.

Hér með er því búið að dreifa byrðunum með sanngjörnum og réttlátum hætti. Heimilin losna við 90 milljarða vaxtagreiðslur. Heimilin greiða 30 milljarða í skatt inn í Vaxtasjóðinn. Heimilin geta notað hina 60 milljarðana til að mæta lækkandi tekjum, eða aukið neysluna, eða greitt lánin sín hraðar niður eða sparað og lagt fyrir. Á hinni hliðinni eru ríkið engu að kosta til. Íbúðalánsjóður fær allt sitt bætt. Lífeyrissjóðirnir, sem eru eign heimilanna, taka þátt í endurreisninni og styðja við eigendur sína án þess að afskrifa krónu. Þeir meira að segja ávaxta sitt fé betur en ella og minnka áhættuna sína á töpuðum eignum. Fjármálakerfið tekur sínar byrðar en samt að algjöru lágmarki og vel innan þeirrar kröfu sem hægt er að gera um hagkvæmar, arðsamari, áhættulausari og skynsamlegri rekstur en verið hefur.

Vandinn leystur fyrir alla og við getum einbeitt okkur að því að laga til í þjóðfélaginu og koma atvinnulífinu í gang og atvinnustiginu í samt lag.

Þetta kalla ég að búa til þjóðarsátt. Hver er þín skoðun?

Ný hugmynd að lausn til bjargar heimilunum.

Ég fékk nýja hugmynd í hendurnar.  Lausnina kynni ég hér neðar eftir að hafa útlistað forsendur og stöðuna. Auvitað munu allir svokallaðir hagsmunaaðilar, SA, ASÍ, Lífeyrissjóðirnir, ríkisstjórnin, fjármálakerfið og Landstjórinn verða á móti.  Því meira sem þeir eru á móti því líklegra er að hugmyndin þjóni fólki en ekki bara fjármagninu.

Inngangur

Nú er það svo að öllum er það ljóst orðið að bankar, lífeyrirssjóðir og önnur fjármálafyrirtæki í höndum óvarkárra stjórnenda og í skjóli slakra laga og reglna ESB/EES og undirslælegri framistöðu eftirlitsaðila í mörgum löndum, komu íslensku hagkerfi á hnén og almennum skuldugum íslendingum í erfiða aðstöðu.

Það er einnig ljóst að margir hafa tapað miklu fé.  Skuldir heimilanna hafa hins vegar aukist verulega vegna þessa og ekki bara á pappírunum því ætlunin virðist vera að láta hinn almenna íslending borga fyrir allt sukkið.  Ljóst er að margur mun ekki geta staðið undir því oki sem á hefur verið sett.

Það mætti líka vera flestum ljóst að þær aðgerðir sem hingað til hefur verið unnið í miðast allar við að bjarga fjármagnseigendum frá tapi, að bjarga þeim sem eiga skuldir en ekki þeim sem skulda.  Nýju bankarnir hafa líklega fengið eignir/útlán gömlu bankanna á 30-40% afskriftum en virðast einbeittir í að innheimta skuldirnar að fullu og þá gjarnan með aukaálagi að ystu þolmörkum skuldaranna.

Hins vegar hefur öll umræða hingað til beinst að lausnum sem fela í sér afskriftir, niðurfærslur, tekjutengingar,aukningu á flækjustigi, miðstýringu, tilsjónarmennsku, skrifræði, eftirliti og annarri almennri forræðishyggju.  Ekki er tekið á því sem raunverulega skiptir máli sem er hið séreinangraða íslenskavaxtaokur sem hefur viðgengist bæði gagnvart atvinnulífi og heimilum undanfarna áratugi.  Kastljósi lausna á að beina að þeim vöxtum sem fara á milli lánveitenda og lántakenda.  Í því felst sáttarmöguleikiog leið til lausnar án forræðishyggju og afskrifta.

Staðan

• Heimilin - Aukning skulda heimilanna vegna íbúðakaupa vegna fjármálakreppu nemur um 300 - 500 milljörðum.  Þá eru ótaldar skuldir sem hið opinbera tekur yfir og ætlunin er að láta heimilin borga að auki. Við óbreytt kerfi munu fjármálafyrirtækin leggja auknar byrðar í formi vaxta á heimilin til að ná "tapinu" til baka.  Tapi sem búið er að flytja á heimilin nú þegar. Greiðsluflæðið/eignatilfærslan er einhliða og aukning greiðslubyrði leiðir til gjaldþrota, eignahruns o.s.frv.
• Ríki og Sveitarfélög - Aukning skulda ríkis ogsveitarfélaga vegna fjármálakreppunnar nemur um 700 - 1.000 milljörðum
• Atvinnulífið - Aukning skulda atvinnulífsins vegna fjármálakreppunnar nemur hundruðum ef ekki þúsundum milljarða, segum um 1.000 milljörðum.
• Bankar, sparisjóðir, önnur fjármálafyrirtæki og Lífeyrissjóðir.  Þessir aðilar eru ábyrgir að stórum hluta fyrir hruninu og því ekki óeðlilegt að þau taki á sig á næstu árum hluta þessara 2 - 3 þúsund milljarða skuldaaukningar heimilanna, hins opinbera og atvinnulífsins.

Lausnin

Gerður yrði samningur um að ekki yrðu greiddir vextir né verðtryggðir vextir af fasteignalánum í 3 ár.  Eingöngu afborganir og verðtryggðar afborganir yrðu greiddar eigendum fasteignalána.  Verðtrygging og gengisvísitala yrði áfram virk og með þeim hætti væru eigendum fasteignalánanna tryggð raunverðmæti eigna sinna á þessum3ja ára samningstíma.  Skuldarar fasteignalána myndu um leið staðfesta skuld sína við lánadrottna.

Fasteignalán heimila eru í dag um 1.200 milljarðar.  Ætla má að afborganir vaxta og verðtryggðra vaxta séu um 80 - 100 milljarðar á ári, gróft reiknað.  Sparnaður skuldara vegna þessarar aðferðar yrði skattlagður um 33% og rynni sá skattur til ríkisins inn í Vaxtasjóðinn.  Vaxtabætur ríkisins til einstaklinga og heimila yrðu aflagðar enda um niðurgreiðslur að ræða sem ekki hafa náð tilgangi sínum. Skuldari sem tekið hefur lán til fasteignakaupa á síðustu arum og skuldar 10 milljónir í eftirstöðvar í dag er að borga í dag rétt rúmar 50 þúsund krónur á mánuði og þar af um 42 þús í vexti.  Verði þessi leið farin borgaði þessi skuldari um 21-25 þúsund krónur á mánuði eða 28 þúsund krónum minna á mánuði.  Af greiðslunni færi um 14 þúsund krónur í Vaxtastjóðinn í umsjá ríkisins og 7-11 þúsund í greiðslu af höfuðstól lánsins.

Ríkið myndi nota innheimtar tekjur til greiðslu vaxtabóta til eigenda fasteignalána annars vegar og til aðstoðar við tekju- og efnaminni heimila hinsvegar.  Ríkið gæti að auki komið með framlög inn í Vaxtasjóðinn til að mæta kostnaði vegna þessa verkefnis.

Öll kerfi eru til staðar.  Útreikningar allra lána yrðu áfram með sama hætti en fjármálastofnanir og lífeyrissjóðirmyndu aðeins innheimta hverju sinni afborganir og þriðjung vaxtagreiðslanna.  Vaxtagreiðslunum væri skilað í ríkissjóð (Vaxtasjóðinn) og inneign/krafa myndast fyrir fyrir vöxtum og verðtryggðum vöxtum á ríkið.  Það væri ríkisins (fyrir hönd íslenskra heimila) og eigenda fasteignalánanna að semja um hversu stór hluti þeirrar kröfu yrði greiddur á samningstíma af Vaxtasjóðnum.

Þeir sem skulda mest og nýjast myndu greiða mest í Vaxtasjóðinn.  Þeir hafa líka tekið mestu hamfarirnar á sig í aukinni skuldabyrði.  Þetta fyrirkomulag yrði lagt niður eftir 3 ár og allt færist í sama horf.  Ef skoðaðar eru vísitölur 10 ár aftur í tímann er ljóst að á lengri tími er um leiðréttingar að ræða og núverðandi erfiðleikar eru vegna of mikilla breytinga á of skömmum tíma í samhengi vísitalna neyslu, launa og eigna.

Verðieignir seldar á tímabilinu með áhvílandi lánum yrði að gera upp viðkomandi lán.

Kaup nýrra aðila á fasteignamarkaði yrðu óbreytt og tækju mið af núverandi kerfum og eðlilegu mati á greiðslu og eignastöðu viðkomandi.

Þetta fyrirkomulag tryggir fjármunaeignir og veðhæfi eigna.  Það er gott fyrir fjármagnseigandann og betra en afskriftir á kröfum.  Þetta fyrirkomulag tryggir greiðsluhæfi skuldara næstu 3 árin og eyðir óvissu um stöðu heimila.  Fyrirkomulagið gefur heimilinum þann tíma sem þarf þangað til nokkurn vegin eðlilegt jafnvægi næst aftur í vísitölum, neyslu, launa og íbúðaverðs.

Þetta fyrirkomulag eykur að auki neysluhæfi heimilanna sem er gott fyrir samfélagið og atvinnulífið.  Þetta fyrirkomulag eykur einnig möguleika skuldara að lækka skuldir sínar hraðar en ella og minnka þar með fjármálakerfið og innbyggða áhættu þess.  Það er raunverulegt langtímamarkmiðið fyrir Íslendinga. 

Þetta fyrirkomulag tryggir ríkinu tekjur og samningsstöðu um útgjöld yfir óvissutíma og eykur möguleika ríkis og heimila á að ná tökum á vandanum sem liggur fyrir.

Mun Íbúðalánasjóður tapa á þessu. Svarið er já og nei. Til skemmri tíma já.  Til lengri tíma er svarið nei.  Sama á við um fjármálastofnanir í eigu ríkisins.  Sama á við um lífeyrissjóðina.

Það er vaxtaokur sem veldur gríðarlegum eignatilfærslum.  Stoppum vextina og setjum raunvexti í núll í 3 ár.  Það er raunveruleg sáttaleið í samfélagi sem er að gliðna í sundur.

Endilega komið þessar hugmynd og færslu á framfæri sem víðast.  Ekki hika heldur við að koma með athugasemdir og spurningar.  Þannig getur hugmyndin bara orðið betri.

Kveðja,

Jón Árni Bragason.